Szczepienia - tężec

Tężec to ostra choroba, którą wywołują obecne w glebie bakterie Clostridium tetani. Do zakażenia dochodzi poprzez zanieczyszczenie rany ziemią, nawozem, kurzem lub innym ciałem obcym, zanieczyszczonym zarodnikami tężca. Choroba i jej objawy są powodowane działaniem silnej neurotoksyny produkowanej przez bakterie. Objawy kliniczne tężca to sztywność i bolesne skurcze mięśni, często zaczynające się od żuchwy i szyi, powodujące szczękościsk. Następnie może nastąpić długotrwały skurcz mięśni pleców (opisthotonus) i skurcze innych mięśni. Mogą wystąpić także dalsze powikłania, takie jak dysfagia czy zachłystowe zapalenie płuc, które mogą prowadzić do śmierci, jeśli intensywne leczenie wspomagające nie zostanie rozpoczęte odpowiednio szybko.

Występowanie

Laseczki tężca (Clostridium tetani) występują w glebie we wszystkich regionach świata.

Ryzyko dla podróżujących

Każdy podróżujący powinien być w pełni zabezpieczony przed tężcem. Prawie każda rana, od drobnego zranienia do wypadku komunikacyjnego (np. na motorze) niesie ryzyko zakażenia tężcem.

Profilaktyka  

Najlepszym sposobem zapobiegania tężcowi są szczepienia ochronne. W Polsce szczepienie przeciw tężcowi jest obowiązkowe dla dzieci i młodzieży do lat 19. Osobom dorosłym powyżej 19. roku życia (szczepionym podstawowo) zaleca się pojedyncze dawki przypominające – co 10 lat, a nieszczepionym w przeszłości - szczepienie podstawowe.

Opracowano na podstawie:
International Travel and Health Vaccine – preventable diseases and vaccines – 2017 update, WHO (www.who.int/ith) oraz CDC Health for International Travel 2016 (www.cdc.gov/travel).

SZCZEPIENIE WYMAGA KONSULTACJI Z LEKARZEM
Niniejszy materiał ma charakter informacyjny i nie wyczerpuje wszystkich zagadnień związanych ze szczepieniami. W celu uzyskania pełnej informacji w tym zakresie, należy skontaktować się z lekarzem.